AFGELOPEN - Iedereen kent ze: de bakker, de slager, de groenteboer, de kruidenier om de hoek. Je komt er langs, je doet er aankopen. Er valt veel over te vertellen: over de winkeliers, de klanten, de koopwaar en natuurlijk de winkels zelf. Je ontdekte het in deze expo, in de buurten waar de verhalen werden verzameld.
Pierre-Yves Kairis (°1958) is doctor in de kunstgeschiedenis aan de Université de Liège. Hij was nauw betrokken bij de restauratie van 'Het mystieke huwelijk van de heilige Catharina', een schilderij van Michaelina Wautier.
Jaap Kruithof nam zelf nooit concrete initiatieven om zijn verzameling aan een museum over te dragen. Hij schreef als filosoof ook veel minder over musea dan over bewaren. Het interview met tapisplein in 2007 daagde Kruithof uit om wel te spreken over musea en over de vraag of zijn verzameling in een museum zou moeten terechtkomen. Hij toont zich dan een kritische minnaar van musea.
Wat dreef Jaap Kruithof tot het verzamelen van 10 000 dingen? Hij startte in 1973 bij de dood van zijn vader, Toen besefte hij dat hij tot dan bijna niets bewaarde. Zijn liefde voor dingen die anderen weggooien, had te maken met zijn ecologische idealen. 'We gooien teveel weg en we gooien het verkeerde weg', is één van zijn uitspraken.
De jongeren van Boslab gebruikten Kruithof objecten als inspiratie om te filosoferen over de maatschappij. Dit leidde tot een installatie die te bewonderen was in BOZAR te Brussel.
Dankzij een intensieve restauratie werd een grote praalwagen klaargestoomd voor de expo 'Luister. Verhalen gevonden in de stad'. Hoe gebeurde dit? Welke keuzes werden er gemaakt?
De waarde van de schilderingenreeks schuilt onder meer in hun zeldzame iconografie. Er zijn maar weinig kusōzu, prentenseries die de ontbinding van het menselijk lichaam in negen stadia in beeld brengen, behouden.
