Toen de maquette van de 'Canot de l’Empereur' af was kwam ze niet meteen naar het Antwerpse scheepvaartmuseum. Om de algemene belangstelling aan te wakkeren ging het scheepsmodel op tour doorheen het land.
Waarderen in musea wil zeggen dat de waardes van een object of collectie onderzocht worden. In de museumwereld wordt dit constant bewust en onbewust, gestructureerd en ongestructureerd gedaan. Recent is er een trend om het waarderen systematischer aan te pakken. Welke inspiratie halen we hieruit voor het Kruithofproject? Een blogpost van Thomas Dirkx.
Om een accuraat scheepsmodel te maken zijn gedetailleerde plannen nodig. Om deze op het spoor te komen werd de Franse historicus Pierre-Jacques Charliat ingeschakeld. Zijn bevindingen gingen echter verloren mettertijd, en werden in het onderzoek voor deze blog herontdekt.
Kosten noch moeite werden gespaard om van de 'Canot de l’Empereur' een exacte kopie te maken. Bijna exact, want er is één groot verschil tussen het model en de originele sloep in Brest.
In de expo zijn bruiklenen van Royal Yacht Club van België en particuliere verzamelaars te zien. Een gedetailleerd Antwerps redezicht en scheepsmodellen toegeschreven aan Mols zijn de blikvangers uit de MAS-collectie.
Zin in een stadswandeling in de hoogte? Onderweg geniet je telkens van een ander uitzicht op de stad. En helemaal boven, op het dak, kan je de hele stad zien.
Op zondag neemt een curator of andere expert je mee op ontdekkingstocht door het MAS. Na een bezoek aan de expo volgt een panelgesprek of praat je na met de curator.
De collectie van het MAS is een verzameling van meer dan 500.000 objecten over kunst, culturele tradities en geschiedenis van de stad en de haven van Antwerpen. Maar ook van Europa, Azië, Afrika, Amerika en Oceanië.
Tientallen jaren lang draaiden de Antwerpse haveninstallaties op perswater. Grote pershuizen met stoommachines voorzagen de waterdruk. Van dit type stonden er twintig kranen langs de Scheldekaai. Ze waren ontworpen om grote stoomschepen te lossen. Hun uitzicht leverde de bijnaam “kemel” op.
Meer dan 300 “waterkraantjes” heeft de stad doorheen de jaren aangekocht. Er kwam geen elektriciteit aan te pas: deze kranen werden gevoed door een ondergronds netwerk van perswater. Hoewel ze niet meer dan 2 ton konden hijsen bleven deze kranen tot 1974 in gebruik.
