Dara Sheihki, gevlucht uit Syrië
Documentaire: ‘Resilience’
Als chemiestudent had Dara Sheikhi een grote droom: nieuwe medicijnen uitvinden. Maar in 2011 brak de oorlog in Syrië uit, na vreedzaam protest tegen president Bashar al-Assad. Door de oorlog kon Dara zijn opleiding niet afmaken.
“Ik moest vluchten in 2013, mijn leven was in gevaar. Via Turkije kwam ik in 2015 in Antwerpen terecht. Hier kon ik een nieuw leven opbouwen, in de cultuursector. Ik ging aan de slag bij de Arenbergschouwburg. Sinds enkele jaren treed ik ook op als stand-upcomedian.”
De Belgisch-Chileense filmmaker Andres Lübbert maakte de documentaire ‘Resilience’ over Dara’s leven sinds zijn vlucht naar België.
Tayasiir, gevlucht uit Somalië
Digitaal verhaal: ‘I left my country’
Tayasiir vertelt: “Ik ben 21 en studeer Sociaal Werk in Antwerpen. Ik ben in 2017 met mijn mama en zus Amal van Somalië naar België gevlucht. Mijn vader is in België aangekomen in 2015. We hebben hier bescherming gekregen omdat ons leven in Somalië in gevaar was. Ik ben geboren in het district Kurtunwarey, ten zuiden van de hoofdstad Mogadishu. Daar is het nog altijd onrustig.”
Al bijna veertig jaar woedt er een burgeroorlog in Somalië. Die begon als een strijd van verschillende clans tegen dictator Siad Barre. Sinds zijn vertrek in 1991 is er geen centraal gezag meer en volgen de conflicten tussen clans elkaar op.
Tayasiir maakte met haar jongere zus Amal het digitaal verhaal ‘I left my country’ over haar vlucht.
Ze schreef ook een tekst bij de film.
Olesia Bachynska, gevlucht uit Oekraïne
Verhaal: 'Het zaadje is in België gezaaid'
Op 24 februari 2022 viel Rusland Oekraïne binnen. Kunstenares Olesia Bachynska vluchtte via Lviv en Warschau naar België. In Antwerpen vond ze onderdak bij Morpho, een organisatie die kunstenaars tijdelijke werkruimte biedt.
In Warschau verbleef ze enkele weken in een huis dat de Tweede Wereldoorlog had overleefd omdat er toen families van Duitse soldaten woonden. Haar verblijf legde ze vast in haar dagboek en in foto's.
In de laatste ruimte van de expo toont Olesia het silhouet van een vervallen huis. Zo ziet ‘thuis’ er voor haar uit: een breuk, een ruïne, een Oekraïens landschap verwoest door Russische troepen. In het raam schreef ze een tekst over hoop, groeiend als een zaadje.
