Veel binnen- en buitenlandse musea staan te springen om werken uit het MAS te ontlenen. Zo kan je stukken uit de MAS collectie tegenkomen op (top)tentoonstellingen over de hele wereld.
Zowel gemeenschappen en individuen als museale en academische partners dragen bij tot de MAS-verhalen. Per project wordt samengewerkt met partners die elkaars kennis en talenten aanvullen.
Wat waardevol is, moet beschermd worden. Dat is de logica van het Vlaamse Topstukkendecreet. Sinds het ontstaan van dit decreet in 2003 zijn een kleine 1.000 objecten en verzamelingen als topstuk erkend en beschermd. Via het Topstukkendecreet versterkt de overheid ook publieke collecties door belangrijke topstukken aan te kopen.
Twee executiepalen kwamen direct na de bevrijding in de collectie van de stad Antwerpen terecht. Charles Stockmans, 62 jaar, is een van de slachtoffers die aan de D’Herbouvillekaai het leven lieten. Dit is zijn verhaal.
In 1873 kocht het Antwerpse Museum voor Oudheden een 16de-eeuwse retabel met de Bewening van Christus aan. Het stuk wordt naar Antwerpen getransporteerd en vanaf dan staat het bekend als ‘Het Retabel van Averbode’. Voor het MAS is het belangrijk om het retabel te tonen op de plek waarvoor het gemaakt is. Daarom wordt het 150 jaar later in langdurige bruikleen gegeven aan de abdij en keert het terug naar huis.
De vrijmaking van de Schelde was een markante gebeurtenis in de Vlaamse geschiedenis. Midden 1863 vierde Antwerpen feest: na meer dan 250 jaar was de handelsvaart op de Schelde weer echt vrij. Van die ‘Schelde Vrij!’-viering is een sprekend schilderij uit de MAS-collectie te zien in ons Kijkdepot.
- AFGELOPEN - Het schip Belgica vertrok in 1897 uit Antwerpen op expeditie naar de Zuidpool. Deze expo vertelde het verhaal van een levensgevaarlijke reis en de overwintering van de bemanning op het poolijs. Maar de expo stond ook stil bij dat prachtige gebied vandaag, waar de klimaatopwarming zeer voelbaar is.
"Het behoorde eerst mijn moeder toe, jouw grootmoeder, die het op haar beurt weer kreeg van haar eigen moeder," legt mijn tante uit. "Ik geef het aan jou, om de traditie verder te zetten."
Het was alsof de herinneringen uit mijn kindertijd waren gecatalogiseerd, genummerd en bewaard in een Antwerps museumdepot. Ik voelde het aan alsof de objecten mij hadden gekozen om hun verteller te zijn, en niet andersom.
