Guillaume Bijl liet zich voor dit kunstwerk inspireren door de omgeving van de haven met zijn veelheid aan (cruise)schepen. Het Groetend Admiraal Koppel lijkt verdwaald te zijn geraakt tijdens zijn wandeling in de stad en is toevallig terechtgekomen op de schouder van het MAS. Vanaf beneden zien voorbijgangers dit koppel buiten op de 8ste verdieping staan.
- Groetend Admiraal Koppel, 2016 (uniek werk)
- Figuratief, twee menselijke figuren (hoogte 185 cm en 175 cm)
- Geschat gewicht: 100 kg per figuur
- Beschilderd brons
Kunstwerk op de schouder van het MAS
Al van bij de conceptfase van het MAS was het de wens van Neutelings Riedijk Architecten om er een kunstintegratie in te realiseren. De ‘schouder’ van het MAS op de 8ste verdieping – een inham in de architectuur naast de wandelboulevard - was hiervoor de perfecte plek.
Schepen voor cultuur Philip Heylen: ‘De MAS architectuur is sterk, robuust en ernstig. Het tongue-in-cheek werk van Guillaume Bijl geeft er een ludieke en verrassende toets aan. Samen met Dead Skull van Luc Tuymans – de mozaïekvloer op het voorplein van het MAS – heeft het MAS nu spraakmakende kunstintegraties van twee internationaal gereputeerde Antwerpse kunstenaars.’
Kunst in de publieke ruimte
De schouder van het MAS maakt deel uit van de zogenaamde wandelboulevard, de glazen spiraal langs de museumzalen die naar de tiende verdieping leidt via roltrappen. Dit gedeelte van het gebouw is publieke ruimte. De stad Antwerpen vroeg aan Guillaume Bijl om voor deze plek een kunstwerk te creëren.
De kunstintegratie werd geadviseerd door de commissie Beeld in de stad. Deze commissie wordt voorgezeten door de kunstenbeleidscoördinator van de stad Antwerpen en bestaat uit een mix van stedelijke ambtenaren die technisch advies geven over vergunningen, veiligheid, technische voorwaarden en andere wettelijke verplichtingen, én externe artistieke adviseurs. Zij adviseren het college van burgemeester en schepenen over kunst in de publieke ruimte. Hedendaagse kunstintegratie in de stedelijke publieke ruimte is een duidelijke beleidsoptie binnen het stedelijke kunstenbeleid. Zo kreeg het bronzen beeld Pliny’s Sorrow van kunstenaar Johan Creten recent een definitieve plaats aan de Rijnkaai.
Het Middelheimmuseum begeleidde binnen dit project ( vanuit zijn expertise rond kunst in openlucht en de realisatie van kunst in opdracht ) de selectie van kunstenaar en het ingediende voorstel (vanuit zijn rol binnen de commissie Beeld in de stad) en zorgde voor de bemiddeling tussen de kunstenaar en de opdrachtgever (stad Antwerpen/MAS) en het productieproces inclusief de installatie. Het Middelheimmuseum staat ook in voor de nazorg (onderhoud).
Over Guillaume Bijl
Guillaume Bijl (°1946) is een Antwerps kunstenaar met een indrukwekkend internationaal palmares. Na zijn opgemerkte debuuttentoonstelling in 1979 (Autorijschool Z in Ruimte Z) breekt hij snel internationaal door (1988 Belgisch paviljoen Biënnale Venetië, 1992 Documenta 9 Kassel; 1992 Biënnale Sydney; 1993 Biënnale Lyon; 2007 Skulptur Projekt Kassel; 2016 Manifesta Zürich). Zijn installaties zijn over de hele wereld te zien. Van 2001 tot 2011 is hij hoogleraar beeldhouwkunst aan de Kunstakademie Münster. In 2012 wint hij de vierjaarlijkse oeuvreprijs beeldende kunst van de Provincie Antwerpen. Hij is begaan met het lot van beginnende kunstenaars, zo is hij één van de drijvende krachten achter de kunstenaarsorganisatie NICC vzw.
Al meer dan dertig jaar transformeert Guillaume Bijl museumruimten en kunstgalerijen tot functionele ruimten zoals een Autorijschool (1979), een Atoomschuilkelder (1985), een Supermarkt (1990), een Stemhokkenmuseum (2000) of een Matrassendiscount (2003). Bij deze ‘driedimensionale stillevens’ gaat het doorgaans niet om de precieze reconstructie van een voorbeeld maar om het creëren van een stereotype. Bijls artistieke vorm is daarbij zo doorgedreven realistisch dat de toeschouwer niet meer weet of het nu om fictie of realiteit gaat; dit brengt bij de toeschouwer een moment van vervreemding teweeg. Het ontmaskert onze vrije tijd en de consumptiemaatschappij als lege ‘decorcultuur’.
De kunstenaar is recent figuratieve beelden gaan maken. Deze worden zeer ambachtelijk gemaakt en in brons of aluminium geproduceerd. Kijk maar naar zijn Feestelijke Beeldenreeks (2014) op het Europaplein bij de RAI (Zuidas Amsterdam), of naar Ein neuer erfolgreicher Tag (2008) in Wüppertal (Duitsland).
