Doos nummer 42 is veilig aangekomen in Wageningen en staat momenteel in de bibliotheek hier. We weten nog niet wat erin zit.
Dat zien we pas op 9 maart: Tijdens de avond ‘Dwarsdenkers en 42 dingen’ (in het kader van de Nederlandse boekenweek, zie www.bblthk.nl) wordt de doos theatraal ontketend en bekijken we de dingen samen met het publiek. Kunstenaars en aanwezigen krijgen een ding mee naar huis om er kunstzinnig mee aan de slag te gaan.
Op 15 mei worden de creaties gepresenteerd tijdens een kunstsalon in de bblthk. Op dit moment hebben al 39 kunstenaars laten weten dat ze mee willen doen. Daar zijn wij heel blij mee! Het vergt toch wat lef om mee te doen, want je weet vooraf niet wat je meekrijgt.
We pakken het feestelijk aan: de uitreiking der dingen gebeurt op een rood fluwelen kussentje. Ook de administratie behoort tot het totaalspektakel: elke kunstenaar wordt officieel geregistreerd met bijhorend ding en volgnummer. Objecten die zouden overblijven, worden liefdevol doch kordaat opgenomen door het Ministerie van in Onbruik Geraakte Zaken (www.miniogz.nl).
Dat Ministerie is het kleinste Ministerie van Nederland en heeft alleen onbezoldigde medewerkers. De missie van het Ministerie staat dichtbij die van Jaap Kruithof. Bedoeling is in onbruik geraakte dingen een stem te geven en "het belang te duiden van de gevolgen van het gemak waarmee onze samenleving spullen terzijde schuift".
Altijd als ik in een tweedehandswinkel kom, ben ik gefascineerd door al die spullen en de verhalen die ze zwijgend meedragen. Ik had al langer het idee om die fascinatie eens om te zetten in een artistiek project. En toen kwam de upcycling-oproep van het MAS langs. Ik riep de Schrijversharten Annie van Gansewinkel, Laurens van der Zee en Martijn Adelmund erbij en zij deelden meteen mijn enthousiasme. De voorbije jaren hebben we samen verschillende poëzie-projecten georganiseerd, rond thema’s als eeuwige verjonging, gemis en verlangen. Deze keer breiden we uit: alle mogelijke kunstvormen doen mee.
Volledig in de geest van Kruithof gaan de kunstenaars voor eeuwige verjonging: ze geven de dingen een tweede leven, of een derde of vierde ... En tegelijk eren ze de voorbije levens van de dingen en hun gebruikers.