Elektrische topkraan IA347

De IA-kranen: voor die tijd gigantische constructies. De dubbele giek maakte dat de last op gelijke hoogte kon blijven tijdens het uittoppen van de giek.

Spoorbreedte 

De nieuwe bredere kraansporen waren erg belangrijk voor de stabiliteit van de kranen. Sinds 1907 waren de horizontale afmetingen van de kraanportalen beperkt door de uniformiteitsregel die een kraanspoorbreedte van 5 meter voorschreef om de uitwisselbaarheid van kranen op alle (elektrische) kaaien te garanderen. (Een uitzondering hierop vormden enkele grootportaalkranen met een spoorbreedte van 14,50 meter). Gedurende de bijna vijftig jaar waarin de 5-meterregel van kracht was, bleef het kiepmoment van de last gestaag toenemen. Om dit te compenseren, moest het stabiliserende moment bij de kraancabine worden verhoogd, wat werd bereikt door het tegengewicht aan de achterzijde van de machinekamer te vergroten.

De sterkte groei van de gewichten maakte deze kranen tot echte mastodonten. De verbreding van het spoor gaf weliswaar de hoognodige extra ruimte voor de plaatsing van het tegengewicht dat boven het portaal moest meedraaien. De massa’s van deze tegengewichten hadden ook een aanzienlijke inertie.

Bij het starten en afremmen van de zwenkbeweging waren grote en sterk wisselende krachten nodig van het mechanisme. Deze krachten waren vereist om de giek de nodige versnelling te geven en de slingerende last onder controle te houden. Daarnaast belastten deze extra gewichten de zwenkwielen, de zwenkrail, het portaal dat deze onderdelen ondersteunde, en de kraanbaan, die de krachten doorstuurde naar de fundering en de ondergrond.